Ondertussen zijn we al weer enkele dagen verder, mijn blog is dus een update waardig !

Maandag ben ik eerst naar de winkel gegaan. En omdat Cathy me pas tegen 10 uur kwam halen ben ik vervolgens de buurt een beetje gaan verkennen. Tijdens mijn wandeling heb ik vervolgens mango’s gekocht en ben ik een lokale student toerisme tegengekomen, kwestie van meteen ook lokale contacten te leggen. Doordat ik die student tijdens de wandeling gewoon volgde vond ik de weg amper terug, maar pas de panique ben er zonder slag of stoot geraakt (dat was dinsdag net iets anders maar bon...). Tegen 10 uur ben ik samen met Cathy de scholen gaan bezoeken waarin er vormingen worden gegeven. Dus op dag 1 was er meteen al sprake van veldwerk, zalig toch! Al was deze eerste dag wel ongelofelijk vermoeiend, hierdoor moest ik tijdens de laatste van de 200 kms vechten om wakker te blijven, helaas tevergeefs. In plaats van te genieten van het mooie landschap lag nelke al te slapen, achja...(Cathy, dat wijst enkel op een blindelings vertrouwen hoor!!!)

Dinsdag, ben ik naar het bureau gegaan. Jaja, ik ben 1 van de mensen die mag plaatsnemen achter een bureau in het ministerie van onderwijs. In de voormiddag heb ik van Cathy de opdracht gekregen om mijn verwachtingen voor mijn stageperiode uit te schrijven . Braaf als ik ben, ben ik er aan begonnen, maar dat was zo ongelofelijk moeilijk. Ik kende het project nog niet voldoende om iets zinnigs op te schrijven, maar verlossing was nabij, dankzij het lezen van het meerjarenplan (waar ik toch nog steeds mee bezig ben) begin ik een beter beeld te krijgen van het project!

Woensdag heb ik nog verder gewerkt aan die bovenstaande verwachtingen, 2 A4’tjes zoals het hoort. Vermits alles hier in het engels of frans gaat heb ik met mijn zotte kop besloten om het ook maar in het frans te schrijven. Na veel bloed, zweet, tranen en voornamelijk een online woordenboek is het me uiteindelijk toch gelukt. In de namiddag kreeg ik de opgave om de bib in ons katoor te inventarisseren. Diegene die me kennen weten dat ik al sinds maandag te trappelen stond om zo’n werkje te doen. Al heb ik er voldoende werk aan gehad, want nadien besloot ik ook nog maar eens om ze alfabetisch in de kast te zetten. Dit heeft me dus bezig gehouden tot vandaag, want neen hoor, in die bib staan geen 30 of 40 boeken, wel een 280tal. Achja, zolang ik me maar amuzeer.

Tot zover de uitleg over mijn werk. Maar wat vind ik nu voorlopig van mijn stage, van Rwanda,...wat zijn mijn eerste bedenkingen en overleef ik het wel? Wel, i’m still alive and kicking. Ik vind het hier geweldig. Ik weet dat het in belgie onder de nul is, en ik het wil het er niet inwrijven, maar ik kan het niet laten. Het is hier zalig warm. Niet te warm, maar ook niet te koud, net perfect!

Voor de rest is het ritme van de dag hier anders, we beginnen vroeger maar eindigen ook vroeger, pas de problème, al moet ik er toch nog wel aan aanpassen. Ik veel meestal pas laat in slaap, maar de vogeltjes maken me wakker, wat altijd aangenamer is dan een wekker! Ik heb trouwens een 2persoonsbed wat zeer handig is want dat muggennet neemt al de helft van mijn bed in beslag.

Alles gebeurt hier dus in het Frans of het Engels, neen, het frans EN het engels, met daar een scheutje Kinyarwanda bovenop en af en toe nog een klets Nederlands ook. Wohow, vermoeiend! Maar het lukt voorlopig nog...

Meestal rij ik met Cathy mee, als dat niet ga dan neem ik de “taxi moto” jaja, je hoort het goed, nelke maakt in rwanda ook al de straten onveilig. Ik zie bepaalde mensen nu al spontaan bedenkelijk maar toch licht lachend kijken, deze mensen kan ik alleszins gerust stellen, ik rij niet zelf met dat brommertje. Neen, ik zit achterof, zo gaat dat hier dus, ipv de taxi te nemen, zitten we achterop de brommer. Mèt veiligheidshelm, die soms twee koeien te groot is...maar still allive (voorlopig).

Wat Nelke constant vergeet:

° zich insmeren met zonnecrème (maar dat plakt alleen maar dus...)

°dat ze geen water van de kraan mag drinken (maar heb er na enkele liters voorlopig nog geen last van gehad...)

°dat ze zich moet insmeren tegen de beestjes ’s avonds (maar die vele beestenbeten zullen op een dag ook wel verdwijnen...)

Wat Nelke nog maar één keer vergeten is; de plaats waar ze woonde waardoor ze achterop het brommertje heel Kiyovu heeft afgereden...het hele verhaal is zelfs nog gênanter en typisch ik J

Goh, zoals je ziet gaat alles hier zeer goed. Ik werk echt met heel fijne mensen samen (jaja, die Cathy valt toch wel een beetje zéér goed mee!), het weer is ideaal voor mij, iedereen is vriendelijk en ik heb voldoende werk om te doen. Uitdagingen à volonté...

Oh, wat ik nog wou vermelden, er is confituur van de carrefour...geef toe, dit is vermeldenswaardig. Al heb ik gekozen voor de goedkopere variant uit blik (ja je leest het goed, confituur uit blik).

Zonnige groetjes,

Nelke