Hoi hoi!

Ondertussen zijn we een werkweekje verder, een werkweek die al goed begon. Het was maandag namelijk 'le jour des héros' waarbij de overledenen van de Genocide herdenkt worden. Echt veel heb ik daar niet van gemerkt. Het was wel zo dat de winkels hier in de buurt in de voormiddag gesloten waren (waardoor ik dus drie keer een tocht in de schroeiende hitte heb moeten ondernemen richting de winkel; en inderdaad derde keer, goede keer). En uiteraard betekende een feestdag ook een dagje vrijfaf; mij heb je alleszins niet horen klagen.

De rest van de week was ik dagelijks terug te vinden in het MINEDUC waar ik gegevens heb zitten verwerken. Bij de vorming van de secretaressen moesten deze een papier invullen (naam - school - functie - diploma - wel/geen electriciteit - wel/geen cmputer...). Deze gegevens heb ik zitten allemaal in de computer gezet en er mooie grafiekjes van gemaakt; die lessen ict uit het secundair werpen na al die jaren hun vruchten af! Nog drie disctricten heb ik te verwerken, maar in afawachting tot het verkrijgen van deze documenten ben ik al volop bezig met het schrijven van een soort conclusie! Zoals je ziet werk genoeg, als nu nog iemand durft te zeggen dat er in Afrika niet gewerkt wordt...

Ook op het bureau is er zeer toffe sfeer! Ons bureau (in het gebouw van het ministerie van onderwijs...jaja!) is niet zo heel groot maar toch wordt er door vijf mensen in gewerkt, nu met mij erbij door zes mensen dus. Maar dat maakt het allemaal geweldig gezellig (en soms ook wel héél warm). Zo is er Claudine die pas uit bevallingsverlof is en liedjes zit te zingen wat al meteen voor sfeer zorgt, valérie die van alles op de hoogte is, Chris onze ict-man bij uitstek en dan is er ook nog onze goede vriend die zorgt voor de nodige kopies. En de vijfde is uiteraard Cathy, de wervelwind van het bureau! Stuk voor stuk zeer leuke en lieve mensen!

Dan is er nog de taal; ik spreek hier zowel Nederlands, Frans als Engels. Zelfs de eerste woordjes Kinyarwanda zijn krampachtig aan het komen. Maar die combinatie van talen is niet altijd even eenvoudig. Zo zijn er op het mineduc mensen waarmee ik in het engels spreek en anderen waarmee ik in het frans spreek; maar vaak vergeet ik dus tegen wie ik welke taal moet spreken. Dan is het nog de kunst om 1) verstaanbaar te spreken 2) de juiste woorden te vinden en 3) de woorden in de correcte volgorde te plaatsen. Maar dat lukt elke dag beter en beter!

Aan de brommertjes ben ik al volledig aan het wennen, vorige week hield ik me nog krampachtig vast...deze week lukt het al perfect zonder handen! Sommige bestuurders rijden wel gevaarlijk...maar ach, dat zorgt voor het nodige avontuur zeker? Voorlopig is mijn grootste bekommernis op het brommetje toch nog wel de helm; vermits elke passagier een helm moet dragen is die helm natuurlijk zo groot mogelijk; kwestie dat iedereen er in kan. Wat ervoor zorgt dat die helm telkens een paar maten te groot is en ik die vaak moet vasthouden of terug tegoei zetten, zo zie je maar dat 'rijden zonder handen (door de passagier)' is hier echt wel een vereiste. Na het meestal toffe ritje moet er uiteraard ook betaald worden, waarbij er telkens ook een discussie volgt...die ik meestal win; ;-) Maar zo'n ritje is echt wel luxe, en staat alvast op mijn lijstje van de dingen die ik ga missen als ik terug in België ben!

Dat discussiëren over de prijzen gebeurt niet alleen bij de brommertjes, ook bij de man op straat bij wie er mango's gekocht worden en zelfs bij het wisselkoersbureau. Ik moest vanochtend geld gaan wisselen en het is me toch gelukt om 5rfr boven de door hem voorgestelde wisselkoers te verkrijgen! Achja, dat afdingen, het heeft zijn charmes!

Voor de rest heb ik ook mijn eerste biertje (lekker), wijntje (nog lekkerder), huwelijksaanzoek (vriendelijke afgewezen) en valpartij (best pijnlijk) achter de rug. Wegens gebrek aan een fiets ben ik deze keer maar van de trap gevallen. Geheel ter informarie mijn huis zelf telt vier, misschien vijf treden en toch slaag ik er in om daar af te vallen! Typisch!

Het begin van de week was hier nog verschrikkelijk heet maar donderdag is het beginnen te regeen (waardoor mijn zwempartijtje in het water viel) waardoor het nu terug een stuk frisser en aangenamer is! En het werd ook tijd dat het begon te regenen, het was hier zo ongelofelijk droog aan het worden. We dachten vorige week trouwens dat er brand was in de buurt. We dachten in volle paniek al de brandweer te bellen (maar wat is het nummer van de rwandese brandweer?), uiteindelijk zorgde Gerrit en een glaasje wijn voor het volle vertrouwen in de 'brandstichters' en konden we toch nog met een gerust hart gaan slapen.

Ik was daarstrakjes ook mijn kamer aan het opruimen en mijn bed aan het verschuiven waardoor er plots zo'n lelijk groot eng beangstigend maar gelukkig dood beest te voorschijn kwam. Iedereen die met mij meegegaan is naar Marokko kan mijn reactie op het zien van zulk beest al perfect inschatten...Ik gruwel er echt van! Uiteraard heb ik er foto's van genomen, kwestie dat jullie ook mee kunnen genieten, om de grootte van het beest duidelijk te maken heb ik mijn schoen ernaast geplaats ;-) Hierna heb ik onmiddelijk mijn muggennet over mijn bed gehangen...geen kans dat dat vies beestje, of misschien eerder zijn overlevende soortgenoten ook maar in mijn buurt komt terwijl ik slaap. Ik heb ook van de rest van mijn kamer (inclusief mijn zelf gemaakte zetel) foto's genomen, had mn fototoestel toch in de hand ;-)

Zoals je ziet, alles verloopt hier nog steeds pico bello en de tijd vliegt hier echt! Ik kan niet geloven dat ik hier nu al twee weken zit en nog steeds verschiet ik dagelijks van de schoonheid van de natuur! Ook daar volgen binnenkort de eerste foto's van!

Ook de eerste schoolbezoeken staan ondertussen op de agenda, ik kijk er dan ook ongelofelijk naar uit! Hier is er 9 jaar gratis onderwijs, wat wil zeggen zes jaar lager onderwijs en drie jaar de lagere cyclus van het secundair onderwijs. Deze lagere cyclus is voor iedereen hetzelfde omdat men wil dat elke ln in contact komt met verschillende vakken, richtingen,...dus ongeveer hetzelfde als hetgeen men in België wil verkrijgen...misschien maar eens een voorbeeldje nemen aan een Afrikaans land!

De komende weken staan er dus enkele schoolbezoeken op het programma, een bezoek aan een natuurpark en een weekendje Butare (met dank aan Hilde)!

Nog steeds héél zonnige groetjes!

Nelka

(want die e op het einde blijkt toch moeilijk uit te spreken zijn, dan maar een a)

(Oh, en Evi, was mijn lariameke tegen de malaria al bijna vergeten te nemen...en je had me nog zo gezegd dat ik het niet mocht vergeten! En marlies, door al dat werk op de pc ben ik ook helemaal into sneltoetsen...al heb ik al vaak gedacht 'waar is marlies nu om me te zeggen wat bvb knippen is (ctrl + x ;-) ) )