De voorbije week was ongelofelijk interessant, boeiend, leerrijk, spannend en is gevlogen!

Maandagnamiddag ben ik richting Shyogwe getrokken om hier de volgende dag een school te kunnen bezoeken. De plaats waar ik verbleef was fenomenaal en het eten ongelofelijk lekker! Het leek net alsof ik de eerste dag terug voor de eerste voor een klas moest staan, zo zenuwachtig was ik! Ik kon er zelfs niet van slapen, om zes uur besloot ik dan maar dat het tijd werd om er op uit te trekken en ben ik beginnen wandelen. Onderweg ben ik enkele kindjes tegengekomen die naar school wandelden, en heb hen dan maar een tijdje vergezeld! Ondertussen heb ik massaal veel foto's getrokken, die kindjes vonden het blijkbaar wel fijn om zo'n muzungu bij zich te hebben die foto's wil trekken. En uiteraard wilden ook zij foto's trekken met de leukste resultaten als gevolg. (zie foto's Gitarama)

Een dik anderhalf uur later ben ik toch maar terug richting ons paradijselijke verblijf getrokken waar ik de 'shock' van mijn leven gekregen heb! De man die het 'hotel' uitbaat heeft samen met Dirk Huylebroeck gezorgd voor de heropwaardering van het beentje van Ishango. Dit laatste zal voor veel mensen niet zo veel zeggen; het beentje van ishango is het eerste bewijs van wiskunde en maakt een groot deel uit van mijn afstudeerproject. Er is zelfs een replica gemaakt van het beentje van Ishango en dit heb ik, mijn beste mensen, vorige week moge vasthouden. Ik was er helemaal niet goed van. Op het einde van de week was er een workshop van schoolmanagement en toe Cathy vroeg of ik het zag zitten om dan eventueel mee te komen was ik helemaal verkocht; het was dan immers de perfecte gelegenheid om eens met George te spreken! Ik heb dus ook niet lang moeten twijfelen over mijn antwoord.

De school die we zijn gaan bezoeken was een internaat; hier zijn we onder andere een kijkje gaan nemen in de computerklas (met drie lln aan 1 computer), de slaapzaal (met 100 lln in 1 kamer), de keuken (drie enorm grote kookpotten), de opslagkamer van eten (waar een 'llnvertegenwoordiger' bijhoudt of alles klopt betreffende de financiën van dit voedsel, en ook meldt wanneer er meer behoefte is aan eten,...), de lerarenkamer (ongelofelijk kalm, eigenlijk een klein klaslokaal en géén (!!!) koffie) en een klas. De klas was ongelofelijk stil, ik dacht eerst dat ik een leeg lokaal ging binnenstappen, bleek dat er 39 lln inzaten, die meteen opstonden toen wij binnenkaam. Ze hebben zelfs het volkslied gezongen voor ons! Het schoolbezoek was zonder overdrijven intents (wederom; foto's zie Gitarama)

Achteraf zijn we doorgereden naar Butare om het nationaal museum te gaan bezoeken, heel mooi, en de moeite waard!

De volgende dag (woensdag) zijn we naar het Akagera park gegaan waar we eerst gelunched hebben met zich op Tanzania; wauw! Nadien zijn we dan het natuurpark ingegaan (met auto weliswaar) en hebben we giraffen, buffels, apen, krokodillen, nijlpaarden,...gezien! Een president (weet niet meer juist de welke, alleszins niet de huidige) had ginds een buitenverblijf; geheel terecht! Op de terugweg zijn we nog een school gaan bezoeken in Rwamagana (als ik me niet vergis). Ook hier weer verbazing alom, het was al laat en men was bezig met de naschoolse activiteiten, zo was er karateles, zang, voetbal,...het spectaculaire was dat er hierbij geen behoefte was aan een lkr; neen het was een lln die de karateles leidde, ... Je zag echt dat de kinderen er voor de volle 100% voor wilden gaan, ze waren heel enthousiast, zeer fijn om te zien! (foto's zie Akagera en Rwamagana)

Donderdagochtend zijn we vervolgens terug vertrokken richting Gitarama (zoals je ziet ben ik deze week niet vaak thuis geweest) waar ik in de voormiddag mee de vergadering gevolgd heb. In de namiddag heb ik vervolgens met George gesproken over het beentje van Ishango en de symboliek die er achter zit. Het is zo vreemd dat men maar niet wil erkennen dat dit beentje het eerste bewijs is van wiskunde! Na een ongelofelijk interessant gesprek heb ik maar besloten om te gaan zwemmen (inderdaad, daar was een zwembad!), nadien ben ik nog eventjes richting 'dorp' gewandeld. Die kindjes zijn zo onwaarschijnlijk schattig, op den duur stonden er 15 à 20 kindjes rond me en ik moest hen blijven een hand geven. Nadien heb ik hier nog balonnen aan zitten uitdelen, ze vlogen er echt op, zelfs 20-jarige gastjes wilden ze hebben. Nadien heb ik nog met de oudere jongens mee zitten voetballen. Ik had wel niet door wie in mijn team zat maar heb voor mezelf maar uitgemaakt naar welke goal ik moest shotten, zo had ik toch een doel! Nadien heb ik aan deze gasten nog de rekkers gegeven die ik rond mijn arm hadden, en blij dat ze waren met die armband. Op een gegeven moment vroegen ze me zelf voor wat ik bid, ik heb een beetje ontwijkend geantwoord en gevraagd voor wat zij bidden; het bleken schoenen te zijn. Dat was wel hard om te horen, gelukkig had ik op dat moment zelf ook geen schoenen aan, anders had ik deze waarschijnlijk nog afgegeven.

Ook vrijdag heb ik zitten meevergaderen, wat best interessant maar ongelofelijk vermoeiend was! Ik heb vannacht dan ook meer dan geweldig geslapen. Volgende week wordt het waarschijnlijk een kalmere week, en vanavond ga ik nog naar een housewarming party!

De kwaliteit en kwantiteit van mijn stommiteiten is ondertussen zelfs aan het afnemen, vorige week heb ik nog de gordijnenbak in het guestehouse afgebroken (ondertussel al gemaakt) en deze week heb ik enkel twee borden gebroken! Ik was wel mijn medicijn tegen de malaria vergeten in te nemen, doordat ik op verplaatsing zat, maar ach, heb het gisteren dan maar braaf genomen! Het heeft toch zeven weken geduurd eer ik het vergeten ben, wat voor mij al een prestatie op zich is!

Zo ondertussen ga ik proberen om aan de nieuwe toledo uit te geraken, foto's en films up te loaden (want dat duurt hier ongelofelijk lang...maar polé polé) en enkele verslagen te schrijven ; dit alles in de geweldige rwandese buitenlucht met het mooiste vogelgezang op de achtergrond.

Groetjes,

Nelke

(en aan al mijn klas/jaargenoten; veel succes met de stage! Doe nekeer zot en ga ervoor!)