En hup, alweer een week voorbij! Straffer zelfs, er is al een maand voorbij! Ongelofelijk, maar toch is het zo, ik zit hier al meer dan een maand...en eindelijk begin ik een beetje bruin te worden! Dat werd nu toch wel eens tijd!

Allereerst, de housewarming van mijn ex-medegasthousebewoners was een succes. Er was een leuke mix tussen rwandezen en westerlingen! En de muziek, geweldig! Neen, geen typisch Afrikaanse muziek (al vind ik die prachtig) maar wel de kreuners en dergelijke. Het duurde even, maar eenmaal deze muziek opstond begon iedereen (nuja ik en 4 andere personen) uit volle borst mee te zingen. Achja, marginale muziek, ik heb het in Marokko gezongen, in Ghana (mèt Delphine!), Rwanda moet haar lot ook maar ondergaan.

De voorbije week was weer een topper, ik heb voornamelijk verder gewerkt aan het maken van een inventaris. Hierbij botste ik geheel toevallig op het eindexamen wiskunde, super interessant. Het is een examen voor lln die (bijna) gedaan zijn met de tronc commun, wat overeenkomt met het derde middelbaar in belgie. Nu, hier stonden opgaven tussen die onze lln uit het 3^e jaar ASO toch niet konden oplossen (ik gelukkig wel). Ja, het niveau van de wiskunde verbaasde me wel!

De sfeer op het bureau wordt ook telkens maar beter en beter, er wordt ongelofelijk veel gelachen (maar ook ongelofelijk hard gewerkt!!). Ik heb me deze week echt een paar keer moeten omdraaien en serieus op mijn tanden moeten bijten om niet de slappe lach te krijgen (want eenmaal die begint bij mij,...).

Deze week zat ik gezellig in de auto met Cathy op weg naar huis toen er plots twee wagens voorbij reden, belicht met verschillende kleuren, ik vond het een beetje vreemd. Plots stopten alle auto's, dus echt hopla bruusk, in het midden van de weg stoppen die. Ik kon absoluut niet volgen, tot Cathy zei dat de president ging langsrijden! Ongelofelijk, echt al de auto's stopten! Zo'n discipline! Maar dat veroorzaakt me dunkt wel eens vaker kettingbotsingen!

Wie ik deze week nog gezien heb is Sarkozy, die was op blitsbezoek. Net toen ik van mijn brommertje stapte aan het MINEDUC passeerde hij (weliswaar in een auto met een legertje andere auto's eromheen). Overal, maar dan ook overal waren er mensen van de politie of van het leger! Wauw!

Toen ik deze week, zoals elke ochtend, het brommertje nam wist die chauffeur blijkbaar helemaal niet waar ik moest zijn. Normaal gezien doe ik 10 minuutjes over de afstand huis-mineduc, nu deed ik er een klein uurtje over. Het voordeel was weliswaar wel dat ik half Kigali gezien heb, nja, een rondrit in een ontwakend Kigali, wat wil een mens nog meer? En de prijs, jaja, die bleef hetzelfde! Het was immers niet mijn fout dat we verkeerd gereden waren! De volgende ochtend ben ik toch maar braaf te voet naar het werk gegaan. Moest ik een fiets hebben zou het pas echt ideaal zijn, langs de andere kant, ik kan me in Leuven al amper recht houden op dat ding; wat moet dat hier dan wel niet zijn waar het verkeer 1 000 X gevaarlijker is! Hoe vaak dat ik mijn ogen al heb gesloten op zo'n brommertje, of de neiging heb gehad om er af te springen! Het feit dat je vaak een kapotte helm krijgt werkt ook niet meteen geruststellend!

Voor de rest zijn mijn mede-guesthousebewoners gisteren terug richting belgië getrokken, waardoor er 's avonds dus geen grey's anatomy meer is; en ook geen aangenaam gezelschap. Maar binnen de kortste keren staan er hier weer nieuwe mensen! En dinsdag komt Hilde weer voor een nachtje uit Butare, dus hupsakee zit ik niet alleen. En anders zijn er nog altijd de stoere wachterjes om mee op te trekken! Ik heb trouwens ook een hele nieuwe stapel humo's gevonden, leesplezier genoeg (ter afwisseling van de reflecties ...)

Deze week géén kapotte borden, géén kapotte gordijnenbakken, zèlfs géén geschaafde knieën...alleen vlooienbeten! Of toch de gevolgen ervan want ze zijn komen spuiten! Al had ik eergisterennacht mieren in bed, achja, het is eens wat anders. Ik ben ook al wel mijn gsm kwijt gespeeld (die uiteindelijk gewoon in mijn kamer bleek te liggen...). Een andere stommiteit die ik ook gedaan heb ik om al mijn verslagen in het Frans te schrijven, met als gevolg ik er ongelofelijk veel langer over moet nadenken, alles niet zo mooi kan verwoorden en ik constant een woordenboek nodig heb (die ik ondanks de hint van Goele ben vergeten mee te nemen en ik dus altijd internet hiervoor nodig heb). Blijkbaar moest dit niet! Maar, we blijven positief, ik ga ervanuit dat mijn Frans erdoor verbeterd is...dus we blijven positief en denken aan de meerwaarde voor mijn talenkennis!

Het voorbije weekend ben ik alvorens een heel gezellige & lekkere maaltijd bij Cathy te verorberen samen met haar en Gerrit naar een vrouw gemaakt die zelf meubels ontwerpt. Het was zo ongelofelijk mooi, en eigenlijk spotgoedkoop. Moest ik hier wonen, ik zou wel weten waar ik mijn meubels ging kopen!

Het weer was hier weer prachtig (in het weekend, overdag toch), het regenseizoen is wel begonnen waardoor het 's avonds vaak onweert (sorry, weet hier niet de juiste vervoeging van of het fatsoenlijk te gebruiken, maar ach iedereen begrijpt me!). En dat is zo ongelofelijk eng! Ik had vorige week schrik dat tijdens dat onweer al de kakkerlakken gingen binnen kruipen (ik háát kakkerlakken). En plots voelde ik iets bewegen in mijn bed...gelukkig bleek het mijn gsm te zijn (dankjewel olivier om me zo te laten verschieten...).

Voor de rest, nog een laatste hoogtepunt. Ik, Nelke Vermaelen, ben erin geslaagd om zelf de was te doen. Neen, niet met de hand, met de wasmachine! En wonder boven wonder zien mijn kleren er nog altijd goed uit; beter zelfs dan enkele dagen terug (toen waren ze nl nog vuil...).

Tot daar mijn verslag van voorbije week!

Zonnige groetjes!